Så er vi i gong att: Det lysast ut stilling som kultursekretær.
Fyrste gongen vi fekk kultursekretær, (leiaren i idrettslaget), fekk vi ein som lyfta idretten til store høgder, i alle fall sett med våre lokale, smale augo. Idrettslaget vart den største foreininga i bygda, kan hende i konkurranse med historielaget. Ja, denne fyrste kultursekretæren var ein stor kapasitet i kraft av eige engasjementet for kommunen sitt ve og vel. Ynskjer ein å måle den nye kultursekretæren mot dette? Eller vil ein gå inn i ein klinisk analyse av CV`ane – som er pynta til fest av søkjarane sjølve. Ja, – det er mange spørsmål ein må kunne stille i ein tilsettingsprosess. Kan hende òg sjå attende på dei sekretærane som har hatt sitt virke i kommunen etter den fyrste sekretæren. Kan hende òg på om det er lurt å slå saman to halve stillingar i ein. Vi har sett før at den eine stillinga tærer sterkt på den andre, og at det alltid er kulturen det går ut over. Difor ser eg det som naudsynt at desse stillingane vert delt. Prosjektkoordinatorar veks på tre, gode kultursekretærar ser ein sjeldan. Dei to siste bibliotekarane har hatt rolla som kultursekretærar i ein knøttliten prosentdel. Jamvel om prosentdelen er liten, ser vi samstundes at desse har hatt ein større innverknad på den estetiske kulturen, enn nokon annan kultursekretær. Desse er gode døme på kva ein god kultursekretær kan vera.
Lista over søkjarane les eg i Aust Agder Blad, – kor mange av dei er ei kraft og ein kapasitet, med stort engasjement for kulturliv i kommunen? Eg ser berre to. Desse har i kraft av sitt brennande engasjement, tent eit ljos i ein elles mørk kommunal kulturskumring. Mi von er at dei som no tilset den nye kultursekretæren ser dette, – legg vinn på å føysa skumringa bort, slik at bygda kan få eit kulturelt opplett.
Oskar T Brendalsmo
